Onze stichting voert op grote schaal zogenaamde TNR-acties uit. Grote groepen katten (vaak afkomstig van boerderij, campings of industrieterreinen) worden gevangen, gecastreerd/gesteriliseerd en gaan na een paar dagen aansterken weer retour naar hun eigen leefplek. Wij krijgen vrijwel bij alle acties de vraag of wij katten kunnen opnemen, maar als we dat doen kunnen wij niet door gaan met dit belangrijke werk. Dan raakt onze opvang vol. Als de leefsituatie goed is, streven wij er dan ook altijd naar om katten retour te plaatsen. Goed is in onze ogen dat ze onderdak hebben en gevoerd worden.

Helaas stuiten wij af en toe op situaties waar de katten onmogelijk terug kunnen. Omdat een boerderij leeg staat, een camping gaat sluiten of een bedrijf andere maatregelen dreigt te nemen om van de katten af te komen. Dit was ook het geval bij poes Elien en de rest van haar groep. Zij leefden in en rondom een leegstaande boerderij en waren volledig op zichzelf aangewezen. Dit was aan ze te zien… De groep was conditioneel ronduit slecht. Ze waren magen, hadden luizen en allemaal last van niesziekte. Er waren meldingen gekomen bij de inspectiedienst over de slechte staat van de katten en deze benaderde ons.

De groep is gevangen, behandeld en had tijd nodig om aan te sterken. Eenmaal op krachten zijn ze vanuit de quarantaine doorgeschoven naar een verblijf. Herplaatsen was geen optie aangezien de katten allemaal schuw waren.

Elien is een klein grappig poesje van ruim een jaar oud. Zij heeft als één van de eerste katten uit haar groep ontdekt dat wij mensen helemaal zo slecht nog niet zijn. Zij weet wanneer wij met wat lekkers komen en staat dan inmiddels vooraan. Ze laat zich nog niet aanraken, maar wij hebben goede hoop dat in de toekomst de band met haar nog verder kan groeien. Elien is een aanwinst voor de groep. Sociaal, speels en altijd in de buurt van een medebewoner. Ze heeft het zichtbaar naar haar zin en dat is voor ons een genot om te zien.