Charlie woont sinds juli 2009 dit jaar bij onze stichting. Voor die tijd zwierf hij buiten en wel in het Groningse plaatsje Kloosterburen. Zijn moeder had, samen met een ander poesje, een vast plekje gevonden in de achtertuin van een hoogbejaard echtpaar. Deze katten-liefhebbers zetten elke dag wat eten voor de poezen neer en zij vonden op hun beurt een schuilplaats in het aanwezige schuurtje. Helaas was eten geven het enige wat deze mensen deden met het gevolg dat de dames al meerdere malen een nestje hadden gekregen. De kittens werden meestal wel gevangen en weer elders ondergebracht, maar niemand van de familie dacht er ooit aan om de poezen zelf een keer te vangen.
Het bejaarde echtpaar werd steeds hulpbehoevender en verhuisde afgelopen zomer naar een verzorgingstehuis. Het huis stond plots leeg, en in de tuin zaten de moederpoezen en nog drie van hun kinderen, waaronder Charlie, te wachten op het hapje wat niet meer kwam. Gelukkig woonde er een geweldige vrouw in Kloosterburen die net als ons katten opving die nergens anders terecht konden. Zij heeft de zorg toen voor de poezen overgenomen. Toen het moment daar was heeft zij vangkooien gezet en slaagde er in alle katten te vangen. Zij is zelf al op leeftijd en koos er toen heel bewust voor geen jonge katten meer op te nemen. Toen wij de vraag kregen of we wilden helpen hoefden we niet lang na te denken. Inmiddels (zoveel jaren verder) heeft deze lieve mevrouw helaas moeten stoppen wegens haar leeftijd.
Een situatie als deze is helaas zeer veel voorkomend. Het trieste is dat de ‘gewone’ asielen hierin vrijwel nooit willen helpen. Het gaat meestal om schuwe katten die zij niet (of niet snel) kunnen doorplaatsen. In dit geval werd er meteen geroepen dat het de verantwoording van de oude mensen was, omdat zij de katten waren gaan voeren. Ze bestempelen de katten daardoor niet als zwerf, maar als afstand-dieren, en een asiel is niet verplicht een afstand-dier op te nemen. Probleem voor het asiel opgelost!
Dat de oude mensen inmiddels nauwelijks meer aanspreekbaar zijn schijnt niet uit te maken.
Charlie is een prachtige gitzwarte kater. Hij woont al weer meer dan een decennia bij ons en doet het erg goed in zijn verblijf. Hij kan het goed vinden met zijn soort genootjes en is volledig vertrouwd met de dagelijkse gang van zaken hier op de stichting. We kunnen oprecht zeggen dat Charlie een gelukkig leven bij ons heeft.