Overal in Nederland zien we zwerfpoezen en zwerfkaters. Sommigen zijn ooit hun weg naar huis kwijt geraakt, anderen zijn in het wild geboren. Zwerfkatten weten zich in Nederland prima in leven te houden. Er is voldoende voedselaanbod en er is altijd wel ergens een schuilplaats te vinden. Toch zien we ze liever niet… Zwerfkatten zijn aan hun lot overgelaten als hen iets overkomt en veel van hun jongen halen het eerste levensjaar niet eens. De discussie die gevoerd wordt over de schade die ze aan inheemse diersoorten en vogels toebrengen laten we dan nog maar even achterwege. Wat een feit blijft is dat er teveel zwerfkatten zijn en de enige manier om hier iets tegen te doen de sterilisatie/castratie is.
Begin 2024 werden wij benaderd door een hotel in een nabijgelegen dorp. Bij hun afvalplaats en opslag voor vuile was werd een schuwe moederpoes met twee jongen gesignaleerd. Ze sliepen in de opslag en probeerden nog wat restjes eten uit het afval te verzamelen. Het was een aandoenlijk gezicht, maar men vond het ook onhygiënisch. Aan ons de vraag of we konden en helpen om het gezin weg te vangen.
Wij zijn het gezin gaan voeren en toen de vangkooi gezet werd zaten ze er al snel in. Moeder en zoon in de ochtend, dochter in de avond. Aangezien wij 100% zeker willen zijn dat er geen andere katten meer lopen laten wij de vangkooi wel vaker even staan. Tot ieders verbazing zat er de volgende dag nog een poes in. Het was een schildpadpoesje die sprekend op de moederpoes leek. Ze was minstens ze schuw en mogelijk een kind van een eerder nest.
Het hele gezin is naar onze organisatie verhuisd. Wij streven er altijd naar om katten na hun ingreep retour te plaatsen, maar doen dat alleen als ze ergens welkom zijn en voorzien worden van voer en onderdak. Bij deze katten was dat niet het geval. De jongste kittens zijn daarom in gastgezin gegaan in de hoop ze nog verder te kunnen socialiseren. Moeder Berber en oudere dochter Bibi bleven bij ons. Berber is hier een lieve sociale dame gebleken en door onze vrijwilligster Jenny geadopteerd in januari 2025.
Bibi is toch nog best schuw. Zij heeft duidelijk nooit contact met mensen gehad en houdt ze dan ook het liefst op grote afstand. Ze woont in verblijf 5 en doet het gelukkig goed. We zien haar zowel binnen als buiten en in beide situaties oogt ze ontspannen. We zijn heel benieuwd hoe zij zich verder gaat ontwikkelen en geven haar hierin uiteraard alle tijd.